wilde lotus

Dag 1:
Nooit hebben wij ervaren wat een 'jet-lag' betekent. Inmiddels kunnen wij daarover meepraten. Vliegen naar het Oosten betekent een nacht inleveren in een ongemakkelijke houding in zo'n vliegtuigstoel. Na de pittige vliegreis naar Beijing moesten wij ons bij een andere balie melden voor de binnnenlandse vlucht naar KunMing. We werden van het Chinese kastje naar de bekende Chinese muur gestuurd, maar werden uiteindelijk toch geholpen. De vermoeidheid die ons overviel was zo intens dat we zelfs staande konden slapen, wat dan ook bijna gebeurde.

In KunMing 's avonds om 20.00 uur aangekomen waar wij door behulpzame Chinezen aan een hotel werden geholpen. Al snel stortten wij ons in een diepe slaap.

De volgende ochtend viel het eerste Chinese ontbijt ons ten deel; noedels met sambal. De tweede gang: gebakken eieren, gestoofde groenten, stoombroodjes, etc en dat alles natuurlijk te verorberen met stokjes... Dat laatste is best nog een toer en leidde tot enige frustratie.
Bij het ontbijt viel ons al op, dat we de aandacht trokken met ons Europees uiterlijk. Geheimzinnig gelach viel ons ten deel, waarbij Koen zich vaak afvroeg of we niet uitgelachten werden.
Ook op straat zette dit zich voort; stiekum aan- en nagestaard worden.
Ik ontwaarde een massagesalon wat mij heerlijk leek gezien onze vermoeide lijven. Toen ik Ilse hierop opmerkzaam maakte, namen we ons voor bij de eerstvolgende naar binnen te gaan omdat de masseuses hier druk bezig waren. Bij de volgende salon leek het rustiger. Toen wij naar binnen stapten en de aanwezige mannen met witte jassen opsprongen en ik de vraag stelde of hier ook ' massage' gegeven werd, met de daarbij behorende gezichtsmassagegebaren, keek ik in de ongelovige gezichten van twee tandartsen die hier hun praktijk hadden. Opgelaten vervolgden wij onze weg.

Het straatleven in KunMing is overweldigend. Overweldigend mooi, vol van kleuren, geuren en geluid. Overal wordt handel gedreven, gekookt, gegeten. Kippen worden onthoofd waar je bij staat, evenals kikkers en eenden. Op de markt passeerde ons een prachtige chinese met een allerliefste glimlach. Ik dacht nog: wat een snoepjes toch, die vrouwen hier.... Totdat we tijdens het passeren de versgeslachte hond in haar brommermandje ontwaarden. Met van die grote blikkerende tanden. En toch zag ze er lief uit, deze Wilde Lotus op haar Solex.

Wij vinden de mensen hier prachtig. De ouderen tanig en traditioneel, sommigen nog met een Mao-pet op. De jongeren hip gekleed en wild gekapt, de meiden vaak op werkelijk onmeetbaar hoge hakken en in miniscule rokjes. De jongens in streetwise stadskleding met dure merkschoenen aan hun voeten. En klein zijn de jongeren echt niet meer. China verwestert, zoveel is wel duidelijk. Het oude en het nieuwe zie je hier dwars door elkaar. Nieuwe hoogbouw, versgeplaveide lanen waarover zowel BMW's en Audi's als bakfietsen en oude brommers rijden. Handelaars lopen met hun manden een een juk, bungelend op de schouders.
En dan hebben we het nog niet eens over de kleine kindjes gehad. Die zijn zo mooi! Maar daarover later.