De geluiden van Dali

Hoe anders dan thuis klinken hier de geluiden. Dat begint al bij het ontwaken. Zo rond zeven uur klinken de eerste tonen van het ochtendappel. Een schetterende trompet roept de soldaten bijeen maar dat niet alleen, het doet de hele stad ontwaken. In de buurt is een basis, we horen het maar hebben het nog niet gezien.
Het geluid doet me ontwaken, maar dat geeft niet want de zon komt op, de dag begint!
Al snel na het trompetgeschal hoor ik de mannen oefenen. Het klinkt militaristisch, vanzelfsprekend, stoer, mannelijk! Een paar keer per dag houden ze schietoefeningen. In het begin dachten we dat er ergens vuurwerk werd afgestoken, Duizendklappers ofzo.

Zo tegen acht uur zet men de muziek aan bij de historische stadspoort, vlakbij ons hotel. Aziatische tonen strelen mijn oren terwijl ik mijn bed uit spring. Wanneer ik sta te douchen hoor ik de schoolkinderen. Vlakbij is een school, bestaande uit een aantal gebouwen en een paar pleinen. Tussen half negen en negen uur beginnen de lessen, horen we. De schoolbel zoemt een paar keer in dat half uur.
Een van die schoolpleinen zien we vanuit onze kamer. Op dit moment, vrijdagmiddag kwart over vijf, horen we daar vandaan al enige tijd een kinderstemmetje door een megafoon schallen. Haar voordracht werd voorafgaan door een soort fanfare-mars. Bijna elke dag horen we dit, soms ook in de ochtenduren.
Het kind maant zo te horen andere kinderen tot het beoefenen van gymnastiek. Ook dit klinkt militaristisch, 'Eigenlijk ook wel een beetje Maoistisch', vinden we. Het klinkt als een kind dat ' bevoorrecht' is, dat van de leraar de andere kinderen mag vertellen hoe het moet. Van weeromstuit zitten wij hier giechelend stramme oefeningen te doen, elkaar bazig terechtwijzend. Heerlijk flauw.

Toen we begin van de middag de stad in liepen, zagen we redelijk wat verkeer. Taxi' s, bussen, personenwagens, vrachtwagens, Tjuk-Tjuks, scooters, motoren en brommers. En fietsen, veelal van die echte Chinese bakfietsen. Opvallend is hoe weinig lawaai het verkeer hier maakt. Dat komt denken wij, voornamelijk doordat brommers en scooters op electra rijden. Grappige gewaarwording was dat in het begin. 'Eigenlijk is zo'n vervoersmiddel van alle stoerheid ontdaan als er geen bult herrie uit komt', zeiden we tegen elkaar.

Verder horen we hier niet veel geluid, behalve dan het geschuur, getimmer en gezaag vanuit de nabijgelegen meubel-werkplaatsen, het getik op plaatjes zilver in de sieradenwinkels en de kakafonie aan muziek (of muzak zo u wilt) uit de talloze eettentjes als we door de stad lopen. En verder de zichzelf een miljoen keer per dag herhalende geluidsbandjes aangesloten op krakende megafoons bij de ingang van de winkels... En tenslotte: het geslurp bij het eten, wat eigenlijk wel zo gezellig klinkt, vinden we, net als het smakken, dat horen we ook dagelijks.

En last but not least: het gerochel en gekwat op straat natuurlijk. 'Wat zullen we dat missen als we dit ' Land van de Duizend Fluimen' hebben verlaten', zeggen we tegen elkaar. 'Als we thuis weer gebukt gaan onder het geraas van al die vliegtuigen. Nou ja, daar vliegen we zelf ook graag mee'.