Hollanders in China

We doen onszelf en zoon Koen een plezier door de bergwandeling van vorige week nog eens te doen. Eind van de ochtend pakken de kabelbaan de CanShang bergen in, begin van de middag vangen we onze tocht aan. Koen wil ook graag High Lander Inn (http://www.highlanderinn.com ) zien, het guesthouse waar Ruut en ik vorige week een paar dagen verbleven. Ook dat laten we hem met alle plezier zien. We hebben het er zo leuk gehad!

Eind van de middag beklimmen we vermoeid en warm de steile trappen naar High Lander Inn. Hijgend en puffend sukkel ik achter de mannen aan. Ik ben blij als ik de waakgans en het Tibetaanse belletje in de tuin hoor. Dat betekent dat ik er ben. Niet alleen het uberschattige hondje Taiuwe – die overigens precies op het hondje van Kuifje lijkt - bevindt zich in de tuin. Ook een groep Nederlanders zit daar pontificaal met de grote billen op de kleine bankjes. 'Hallo', zeggen we en daar laten we het bij. 'Hallo', antwoorden ze en ik hoor dat ze uit Rotterdam en omgeving komen.

Dorstig bestellen we elk een kop groene thee en tja, we kunnen er niks aan doen, maar we moeten toch even onze landgenoten afluisteren. Het gaat natuurlijk over typische Hollandse dingen zoals de volleybalclub en de prijs van een rugtas bij Praxis. Er wordt veel geetaleerd, zoals wij dat noemen: veel gepraat maar weinig gezegd. Helaas, voordat we onderling een beetje af kunnen geven, geeft onze zoon aan dat wij, Ruut en ik, ons ook regelmatig bezondigen aan dergelijk nikserig gepraat. In die zin onderscheiden we ons dus niet, vindt hij. Kunnen we het weer even mee doen.

Maar dan gebeurt het. Er wordt koffie geserveerd! Behoedzaam zet Jimmy, de gastheer, een blad met mokken voor ze neer. Zodra hij weg is, slurpen onze landgenoten van hun koffie en..... becommentarieren de smaak! 'Nou, niet echt wat je noemt een pittig bakje! Niet erg sterk, die koffie'. En dan komt ie.... terwijl wij met kromme tenen wachten op de zin waarvan we hoopten dat we hem hier niet zouden horen, maar waar blijkbaar geen ontkomen aan is:
'Die koffie, he, die koffie die kost hier acht Yuan!!'

Klinkt het erg onaardig als ik schrijf dat we blij zijn dat ze al snel weer vertrekken?