Wat ons opviel

Morgenochtend, half negen Chinese tijd, vertrekken we uit Dali. Dan nemen we weer afscheid van Jop, onze mooie wijze zoon. Hij blifft voorlopig nog in Dali wonen, neemt zijn intrek in een guesthouse in de CanShang bergen. Daar werkt hij verder aan zijn boek. In augustus gaat hij naar Noord India met een vriendin. En daarna..... weet hij nog niet. We zullen het zien.

Dit is dus het laatste logje, want vanaf morgenochtend zijn we voortdurend onderweg. Eerst reizen we naar KunMing, daarvandaan vliegen we naar Beijing. Zaterdagochtend vertrekken om elf uur om 's middags rond drie uur Nederlandse tijd te arriveren.
Het zal wennen zijn. Weer terug in Nederland maar voornamelijk: weer met zijn drieen, zonder Jop. We weten nu wel op wat voor prachtige plek hij woont en leeft. We hebben het heel mooi gehad de afgelopen weken, zo met zijn vieren.

Maar, we laten jullie niet zonder leeswerk achter. Hier nog een overzicht van alles en alles waarover we niet schreven, maar wat ons wel opviel. Komt ie!

Ruut:

• De vuilniswagentjes die hun komst met een vrolijk muziekje een aantal keren per dag aankondigen.
• De vele straatvegers die van 's morgens vroeg tot 's avonds laat actief zijn om de straten brandschoon te houden.
• De vele winkeltjes in de straten, vaak allemaal met hetzelfde aanbod (drinken, sigaretten, wc-papier en lichte versnaperingen).
• De vele oude vrouwen met kromgebogen ruggen van het levenslang torsen van lasten op hun rug, waarvan de leeftijd voor ons moeilijk te schatten is.
• De man met albinohuid die continue wrijvend in zijn ogen, zich moeizaam een weg baant vanwege zijn ernstige gezichtsproblemen.
• De traditionele klederdrachten in de meest bonte kleuren.
• De statige houding van de mannen en vrouwen.
• De vele restaurantjes, waarbij je je als gast in feite in de woonkamer van de familie bevindt. De ruimte boven het restaurant wordt gebruikt als slaapruimte.
• Het enorme vakmanschap wanneer het gaat om houtsnijwerk, steenhouwen.
• Het niet aflatende doorzettingsvermogen van de straatverkoopsters en de door hun gebruikte tactieken om toeristen te verleiden hun waar te kopen.
• De overdekte markten die alles tonen wat het land te bieden heeft op het gebied van groenten, vlees en vis, waarbij het vlees niet afgedekt op de kraam ligt en waaruit sommige varkenskoppen het bloed nog druipt. Alle geuren en kleuren komen hier samen wat een bezoek aan de markt altijd tot een opwindend bezoek maakt.
• De heerlijke vruchten als rambutan, papaya, chinese appels- en peren en andere vruchten waarvan ik de naam niet ken, maar die heerlijk smaken.
• De man met zijn vergroeid gezicht, waarbij de linkerhelft twee keer zo groot is, waardoor zijn linkeroog op de plaats zit, waar normaal gesproken zijn oor had moeten zitten.
• De bedelaars die je onophoudelijk bestoken met hun uitgestoken hand en die soms zelfs handtastelijk worden, juist als je hen iets gegeven hebt.
• De mensen zonder benen die zich voortbewegen op een soort zeepkisten met wieltjes zonder rubber.
• Het continue claxonneren bij het inhalen.
• De stilte die electrische scooters met zich meebrengen en het gevoel hierbij dat er iets niet klopt.
• De bakfietsen die overal voor ingezet worden, van personenvervoer tot het vervoer van varkensdelen.
• De schoolkinderen in hun op de marinepakjes gelijkende uniformen.
• De vrachtwagentjes met hun sterke opgevoerde tractormotoren, die elke bergweg aan kunnen.
• Het goed georganiseerde openbaar vervoer wat door de bussen onderhouden wordt tegen lage prijzen.
• Het gevoel dat China tussen twee tijdperken in zit en zich opmaakt voor de grote sprong voorwaarts.
• Het eren van tradities zich o.a uitend in de geluksspreuken naast de deuren, de posters op de deuren en het branden van grote wierookstaven naast de deuren.
• Het respect voor de natuur; in de bergen zijn legio mannen/militairen/boswachters actief om te voorkomen dat er brand uitbreekt of om te voorkomen dat het er een puinhoop wordt. Dit gaat zelfs zo ver, dat het wandelpad door de bergen een aantal keren per dag door een mannetje aangeveegd wordt.
• De graven in de bergen; prachtig uitzicht op het dal als je gestorven bent.


Ilse
• De enorme gastvrijheid en vriendelijkheid. Ze duwen je zo een stoel(tje) of kruk onder je gat: kom er maar bij.
• De thee-cultuur. Wat voor ons wijn is, is in China de thee. Hele winkels vol met alleen maar thee, thee, thee. In verhouding is thee hier ook behoorlijk aan de prijs.
• De Dalinezen hebben vaak een glazen of plastic doorzichtig theepotje mee, eerder een soort maatkan, met deksel en bovenin een thee-houdertje. Het ziet er uit alsof ze met potjes pies op stap gaan. Taxi-chauffeurs bijvoorbeeld hebben altijd zo'n potje tussen de bestuurders- en passagiersstoel staan.
• Dat zoveel vrouwen hier, ondanks de warmte, gekleed gaan in een lange broek met een truitje en een vest of andere (in mijn ogen) veel te warme kleding
• Dat hier zoveel mooie, goede schoenen worden geproduceerd en ook heel veel een haast hoeren-achtige stappertjes met hakken van 10 cm
• Dat veel heel jonge vrouwen en meisjes er ontzettend sexy bij lopen, in heel korte jurkjes lopen met daaronder mega-hooggehakte frele schoentjes.
• Dat heel veel jonge jongens heel hippe kapsels hebben. Jaren 80-haar, noemde Koen het. Grote haast suikerspin-achtige bossen haar, vaak geblondeerd of rood geverfd.
• Dat Chinezen ontzettend mooi haar hebben. De vrouwen vaak lange sluike haren, zwart en spiegelend. Om jaloers op te worden.
• Jonge meisjes en vrouwen in China vinden wij heel erg mooi. Zo frele en welgevormd, met dat mooie haar en die prachtige ogen.... We raken er niet op uitgekeken gewoon.
• Er is zo goed als geen make up te koop. Zelden vind je een schap met lipstick e.d. Wel zijn er talloze smeersels en allerhande soorten shampoo te koop.
• Chinese meisjes zijn een beetje plagerig en pesterig. Ze plagen onze jongens maar wat graag.
• Dat zowel de mannen als de vrouwen werken maar laatstgenoemden zie je 's avonds nog allerlei opruim- en schoonmaakwerk doen bijv. in hun restaurants. Op de daken zie je de vrouwen de was ophangen of weer binnenhalen. De mannen rusten uit na gedane arbeid, gaan met elkaar praten en spelletjes spelen.
• De hurk-wc's. Lijken op de Franse sta-wc's of bestaan uit een goot overdwars waar je bovenhangend moet plassen en poepen. Associaties met Koot en de Bie: kunstpoepen.
• In restaurants altijd hurk-wc's, vaak moet je het wc-papier in bakjes gooien. Altijd wel een pamflet aan de muur: no shitting allowed. Lastig als je net even zin had om nu eens goed te gaan poepen....
• In openbare wc's is geen privacy. Er zijn daar wel zit-wc's maar daar zijn geen of heel lage muurtjes omheen.
• In onze hotelkamer is weliswaar zo'n zit-wc, maar dan zonder deur en met slechts 1 schotje ervoor. Bij het ontlasten verzoeken wij mede-kamer-bewoners even naar buiten te gaan.
• Het dansen op straat door de vrouwen. We hebben ze zien oefenen in donkere hoekjes op straat,. Een leidster ervoor, gettoblaster voluit, chinese muziek schallend terwijl de vrouwen allerlei ingewikkelde pasjes oefenen. Ze hebben echt lol, het ziet er ontzettend gezellig uit. En bijna elke avond dansen er hier grote groepen vrouwen op straat voor publiek, vlak bij de Oude Poort. Wie zin heeft, gaat erbij staan en doet mee. Vooraan staan heel heeeel vertederend, schattige kleine meisjes in klederdracht, die perfect kunnen dansen.
• De talloze tempels en tempeltjes die je op de meest onverwachte plaatsen tegenkomt. Gewiekst zijn ze er wel. Come in! Zeggen ze. Nieuwsgierig en onderdanig stap je binnen, je krijgt drie wierookstokjes in je knuistjes geduwd. Mag je voor Buddha op je knieen, drie keer buigen, dan de wierook branden en dan..... doneren svp. Doe maar 100 Yuan, fluisterde een monnik me toe, toen hij met hoorde berekenen hoeveel te geven.
• Dat er hier redelijk veel Moslims zijn. Er is ook een Moskee vlakbij. En een Katholieke kerk. We zagen af en toe meisjes in communie-jurkjes.
• De bureaucratie die je overigens op de meest vreemde plaatsen tegenkomt. Midden op een berg bijvoorbeeld stond een prachtig oud bureautje, daaromheen vier, vijf kerels, militairen, druk te ouwehoeren. Daar moet je als passant je naam e.d. invullen.
• Dali is een prachtige, levendige stad. Okay, toeristisch, maar het er zo heerlijk bruisend, gezellig en ziet er zo mooi uit. De stad heeft overigens een enorm groot oppervlak. Toeristen komen terecht in de Old Town. Het mooie daar is, dat het dagelijks leven dwars door het toeristengebeuren beweegt. Schoolkinderen die langslopen, huisvrouwen, oude mensen, de aan- en afvoer van handelswaar en eten op karren en bakfietsen, achterop brommers en scooters..... Het gebeurt allemaal op straat.
• Het aangelegde wandelpad in de CanShang bergen hier bij Dali. Geweldig, wat een klus moet dat ook geweest zijn. Wij hebben er een deel van gelopen, maar het gaat nog verder richting de Wu Wei Si tempel.
• De taal is moeilijk want het is een klankentaal. Maar toch: de zinsopbouw is als die van ons, werkwoorden worden niet vervoegd. Het tellen is niet zo moeilijk. Maar: alles valt of staat met een voor de Chinezen herkenbare uitspraak.
• De vogels hier! Ongelooflijk, wat mooi! Heel anders dan bij ons. Okay, er zijn ook hier mussen en merels maar daarnaast zien we af en toe exemplaren.... en we hebben geen idee hoe ze heten.
• Er is nog steeds weinig aan computers en internet en internetcafe's. We zien hier zeker geen I-Pads. Ook geen I-Pod's. Wel ongelooflijk veel mobieltjes. Jong en oud loopt mobiel te bellen hier op straat. Grappig: in een stoffig klein dorp als Shuang Lang telden we op de hoofdstraat zo'n vijf mobielshops. Helemaal hip ingericht!
• De vele kleine schoothondjes, soort van Pekineesjes. Daarentegen het groot aantal zwerfhonden. De schoothonden eten overigens wat de pot schaft. Ook veel waakhonden. Loslopende vlezige grote honden zijn de klos. Die worden opgevreten. Sterven een pijnlijke dood, worden doodgeknuppeld. Niet zo fijn om te weten.
• Als je als kip 's ochtends door de kok van de markt wordt meegenomen, de hele dag in het restaurant mag rondlopen, weet je wat er 's avonds op de menukaart staat: kippensoep.
• Best wel sadistisch: een bak met kleinere vissen in het water bij de ingang van een restaurant. Mannen rond de tafel, aan het eten. Een vis was eruit gesprongen, maakte grote salto mortales (met recht) achter hun rug. Ze aten doodgemoedereerd door.....
• De verkoop van bloemen in stalletjes. In die zin weinig verschil met Nederland. Prachtige heerlijk geurende snijbloemen. Opvallend is wel, dat ze de puntjes van de rozenblaadjes wegknippen, waardoor ze recht worden afgetopt.
• Weinig katten hier. Een kat is een Mao btw, een hond een Go en een hondenscheet een Go Pi. GoPi betekent figuurlijk: onzin.
• De echt heeel oude vrouwtjes die op straat Lotusbloemen verkopen en andere kleine dingen. Ze zien er heel schattig uit, maar probeer ze maar eens bij je restaurant weg te krijgen → heksen.
• De geluiden die uit de school komen. Eind van de middag regelmatig fanfaregetetter door een krakende megafoon. Gevolgd door iets dat waarschijnlijk gymlessen zijn en toespraken door de hoofdmeester... Het klinkt heel maoistisch in onze oren.
• Het ongelooflijk moeilijke schrift. Elk teken is in feite een kort verhaal, oorpronkelijk met meer tierelantijnen getekend, later, in de loop der eeuwen vereenvoudigd.
• Overal de rode lampionnen of Rode Lantaarns. Voor elk huis, op elk terras, in winkels...
• Dat ze zo gek zijn op spelen en spelletjes en gokken. Daar hebben we een logje aan gewijd.
• De rosse buurt hier in Dali, oogt Thais. Kiosken, rood verlicht, tientallen sexy uitgedoste jonge meisjes op banken.
• De keiharde massages hier. Hebben we een logje over geschreven.
• Tandenpoetsen voor je restaurant of winkel, gewoon, op straat. Net zoals je haren wassen, drogen en kammen. Doe je allemaal buiten.
• Zitten is hier vnl.: hurken. Ze zijn ongelooflijk lenig, met platte voeten gehurkt zitten... wij kunnen het niet.

Nou, we gaan. Tot ziens weer in Nederland, familie, vrienden, collega's. Dank jullie wel voor het lezen en de reacties.
Speciale dank voor Peter Marinus, onze zwager, die zo aardig was bijna elke dag een logje voor ons te plaatsen.